Σε έναν κόσμο που έχει συνηθίσει να ακούει για κρίσεις και τραγωδίες από μακριά, σπάνια ένα τραγούδι καταφέρνει να γεφυρώσει τόσο δυναμικά την απόσταση ανάμεσα στο συναίσθημα και τη δράση. Το “Drive” των The Cars δεν είναι απλώς μια μελαγχολική new wave μπαλάντα των ‘80s – είναι το κομμάτι που έδωσε ανθρώπινο πρόσωπο στον λιμό της Αιθιοπίας και καθόρισε τη συλλογική συνείδηση μιας εποχής.
Η απροσδόκητη ταύτιση ενός τραγουδιού με μια τραγωδία
Όλα ξεκίνησαν όταν ο Colin Dean, μοντέρ του καναδικού CBC, βρέθηκε στην Αιθιοπία και συνέθεσε ένα βίντεο με εικόνες από την καταστροφή, ακούγοντας το “Drive” στο Walkman του. Χωρίς να το έχει προσχεδιάσει, συνειδητοποίησε στο τέλος ότι η μουσική και οι στίχοι ταίριαζαν απόλυτα με τη ροή των εικόνων. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο συγκινητικό, που όταν ο Bob Geldof το έδειξε στον David Bowie, εκείνος δάκρυσε.
Η στιγμή που το Live Aid άλλαξε νόημα
Στις 13 Ιουλίου 1985, στη σκηνή του Live Aid, ο David Bowie διέκοψε το σετ του για να προλογίσει το βίντεο. «Για να μην ξεχνάμε γιατί είμαστε εδώ», είπε, πριν παρουσιαστεί το φιλμ. Με το “Drive” να ηχεί και τις εικόνες να μιλούν από μόνες τους, οι τηλεφωνικές γραμμές δωρεών κατέρρευσαν — κυριολεκτικά. Εκείνη ήταν η στιγμή που το παγκόσμιο κοινό κατάλαβε πραγματικά γιατί υπήρχε το Live Aid.
Η μπάντα που δεν απαίτησε δάφνες
Οι The Cars, που είχαν παίξει το “Drive” νωρίτερα το ίδιο βράδυ, δεν οικειοποιήθηκαν ποτέ τη δόξα. Αντίθετα, ξανακυκλοφόρησαν το τραγούδι και δώρισαν όλα τα έσοδα στο Band Aid. Ο τραγουδιστής Ric Ocasek παρέδωσε προσωπικά την επιταγή των 160.000 λιρών στον Midge Ure το 1986.
Περισσότερο από επιτυχία – Ένα τραγούδι με ουσία
Το “Drive” δεν είναι απλώς ένα τραγούδι που σκαρφάλωσε στα charts. Είναι ένα μουσικό έργο που κατάφερε να προκαλέσει πραγματική, μετρήσιμη αλλαγή στον κόσμο. Και το έκανε, όχι επειδή το επιδίωξε, αλλά επειδή βρέθηκε στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή, με αληθινή ευαισθησία και ειλικρίνεια. Αυτό είναι που κάνει ένα τραγούδι πραγματικά εμβληματικό: όταν η κληρονομιά του υπερβαίνει τη μουσική.
