Ο Bruce Dickinson μιλά για τη μάχη του με τον καρκίνο και πώς η θρυλική του φωνή επέστρεψε εντυπωσιακά, συγκινώντας εκατομμύρια fans
Ο Bruce Dickinson, η θρυλική φωνή των Iron Maiden, πέρασε μια από τις πιο δύσκολες μάχες της ζωής του όταν το 2014 διαγνώστηκε με καρκίνο στη βάση της γλώσσας. Για έναν άνθρωπο που όλη του η ζωή είναι συνδεδεμένη με τη φωνή του, η διάγνωση αυτή ήταν κάτι παραπάνω από ένα σοκ· ήταν μια υπενθύμιση ότι όλα μπορούν να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Η περιπέτεια του Dickinson δεν είναι απλώς μια ιατρική ιστορία· είναι ένα ανθρώπινο δράμα, γεμάτο φόβο, επιμονή, υπομονή και τελικά λύτρωση.
Η στιγμή της διάγνωσης έμοιαζε σαν να πάγωσε ο χρόνος. Ο Dickinson βρέθηκε αντιμέτωπος με έναν όγκο σε μέγεθος μπάλας του γκολφ στο πίσω μέρος της γλώσσας του, αλλά και με μια δεύτερη εστία καρκίνου στους λεμφαδένες. Οι γιατροί του εξήγησαν ότι η κατάσταση ήταν σοβαρή και ότι έπρεπε να ξεκινήσει αμέσως θεραπεία με χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες. Για τον ίδιο, που ήταν τότε στα καλύτερά του και συνέχιζε να δίνει ενέργεια σε αρένες γεμάτες fans, η είδηση αυτή έπεσε σαν κεραυνός.
Η περιγραφή του ίδιου του Dickinson συγκλονίζει. Εξήγησε ότι η τεχνική διάγνωση ήταν T3 N1 M0, κάτι που μεταφράζεται σε έναν όγκο αρκετά προχωρημένου σταδίου, με καρκίνο σε έναν λεμφαδένα αλλά χωρίς μεταστάσεις σε άλλα όργανα. Παρά την ανακούφιση ότι δεν είχε εξαπλωθεί, το μέγεθος του όγκου και η θέση του έκαναν την κατάσταση ιδιαίτερα επικίνδυνη.
Διαβάστε Eπίσης: Bruce Dickinson – Iron Maiden: To «Mandrake Project» εξελίσσεται σε μουσική και comic εμπειρία
Η θεραπεία ξεκίνησε αμέσως, με τον Dickinson να μπαίνει σε έναν κύκλο εξουθενωτικών συνεδριών. Οι ακτινοβολίες και οι χημειοθεραπείες τον αποδυνάμωσαν, του πήραν βάρος και ενέργεια, ενώ τον έκαναν να νιώθει ξένος μέσα στο ίδιο του το σώμα. Ωστόσο, για εκείνον η μεγαλύτερη ανησυχία δεν ήταν η φυσική του κατάσταση, αλλά το αν θα μπορούσε ποτέ να τραγουδήσει ξανά.
Όπως αποκάλυψε, ο ίδιος είναι «ο πιο ανυπόμονος άνθρωπος στον κόσμο». Έτσι, μόλις έξι μήνες μετά το τέλος των θεραπειών, προσπάθησε να τραγουδήσει. Η εμπειρία όμως ήταν σοκαριστική. «Ήταν φρικτό, ακουγόταν σαν πληγωμένος βούβαλος», θυμάται χαρακτηριστικά. Η φωνή του, αντί για το γνώριμο δυνατό και καθαρό ηχόχρωμα που έκανε εκατομμύρια fans να ουρλιάζουν από ενθουσιασμό, είχε μετατραπεί σε έναν βαρύ, παραμορφωμένο ήχο που θύμιζε περισσότερο ένα άγριο ζώο σε πόνο.
Ο ίδιος το περιέγραψε σαν σκηνή από την κλασική ταινία Young Frankenstein, όπου το τέρας προσπαθεί να τραγουδήσει και βγαίνει ένας ήχος απελπιστικά αμήχανος. «Ήμουν στο μπάνιο, προσπαθούσα να τραγουδήσω, και ξαφνικά κατάλαβα ότι δεν ακουγόμουν καθόλου όπως πριν. Εκείνη τη στιγμή είπα στον εαυτό μου “Σταμάτα, δεν έχεις αναρρώσει ακόμα. Περίμενε”.»
Η υπομονή δεν ήταν εύκολη για τον Dickinson. Όμως άκουσε τους γιατρούς του, που του είχαν ξεκαθαρίσει ότι χρειάζονταν τουλάχιστον δέκα μήνες για να αρχίσει να βλέπει πραγματική βελτίωση. Έτσι, αναγκάστηκε να αφήσει το χρόνο να δουλέψει υπέρ του. Άρχισε σιγά σιγά να ανακτά βάρος, να νιώθει ξανά ενέργεια στο σώμα του, και τότε ήρθε η πρώτη σπίθα ελπίδας.
Διαβάστε Eπίσης: Iron Maiden: Ο Paul Mario Day πέθανε στα 69 – Η κληρονομιά του στη Βρετανική rock
Μια μέρα, απλώς περπατώντας μέσα στο σπίτι του, ένιωσε ότι είχε τη δύναμη να δοκιμάσει ξανά. Ψιθύρισε λίγες νότες και, προς μεγάλη του ανακούφιση, δεν ένιωσε πόνο. Ήταν η πρώτη ένδειξη ότι η φωνή του μπορούσε να επιστρέψει. «Είπα μέσα μου, Θεέ μου, είναι ακόμα εδώ», θυμάται.
Το μεγάλο τεστ ήρθε όταν αποφάσισε να επιχειρήσει κάτι περισσότερο: να τραγουδήσει το εμβληματικό “Run To The Hills” των Iron Maiden. Με αγωνία και ταυτόχρονα ενθουσιασμό, άρχισε να δίνει φωνή στους πρώτους στίχους. Και τότε έγινε το θαύμα. Ο ήχος ήταν εκεί, η δύναμη ήταν εκεί, η φωνή του – η φωνή που έδωσε σάρκα και οστά σε ολόκληρη την ιστορία του heavy metal – επέστρεφε. «Είπα “Ω Θεέ μου, είναι εδώ, είναι πραγματικά εδώ!”», περιέγραψε συγκινημένος.
Η στιγμή εκείνη δεν ήταν απλώς μια απόδειξη ανάρρωσης, αλλά μια προσωπική νίκη απέναντι στον ίδιο τον φόβο. Ο Dickinson, που κάποτε πίστεψε ότι ίσως έχανε για πάντα το πιο δυνατό του όπλο, κατάλαβε ότι η φωνή του δεν είχε χαθεί, αλλά είχε απλώς ανάγκη από χρόνο για να ξαναγεννηθεί.
Διαβάστε Eπίσης: Yungblud: Η συμβουλή που του έδωσε ο Ozzy Osbourne και άλλαξε τη ζωή του
Από εκείνη τη στιγμή, η προσέγγισή του άλλαξε. Αντί να πιέζει τον εαυτό του, άφησε τη φωνή του να εξελιχθεί φυσικά. Περίμενε μέχρι να νιώσει σίγουρος ότι είχε επιστρέψει σε σημείο που θα μπορούσε ξανά να δώσει το 100% πάνω στη σκηνή. Και όταν τελικά ήρθε η ώρα να ανέβει ξανά στο μικρόφωνο μπροστά σε χιλιάδες fans, ο κόσμος είδε τον ίδιο Bruce Dickinson που πάντα ήξερε: δυνατό, παθιασμένο, ασταμάτητο.
Η εμπειρία του καρκίνου δεν τον λύγισε· αντίθετα, τον έκανε πιο αποφασισμένο. Οι fans που τον είδαν live μετά την ανάρρωσή του μιλούν για εμφανίσεις γεμάτες δύναμη, σαν να είχε βγει πιο δυνατός από ποτέ. Η φωνή του, που κάποτε θύμιζε «πληγωμένο βούβαλο», έγινε ξανά το σύμβολο ενός ανθρώπου που δεν παραδόθηκε στη μοίρα.
Σήμερα, ο Bruce Dickinson μιλά ανοιχτά για εκείνη την περίοδο, όχι μόνο για να μοιραστεί την ιστορία του, αλλά και για να δώσει ελπίδα σε όσους παλεύουν με παρόμοιες δοκιμασίες. Το ταξίδι του δείχνει πως ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές, η ελπίδα και η πίστη μπορούν να ξαναφέρουν το φως. Και για τον ίδιο, αυτό το φως ήταν η επιστροφή της φωνής του – η φωνή που γράφει ιστορία εδώ και δεκαετίες.
