Η απονομή του τιμητικού διδακτορικού στον Bob Dylan από το Berklee College of Music έγινε ένα από τα πιο πολυσυζητημένα γεγονότα της χρονιάς. Η είδηση ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, αποδεικνύοντας ότι ο Dylan εξακολουθεί να επηρεάζει βαθιά τη μουσική, τον πολιτισμό και κάθε νέα γενιά καλλιτεχνών που εμπνέεται από τη διαχρονική του παρουσία
Η αποδοχή του τιμητικού διδακτορικού από τον Bob Dylan στο Berklee College of Music σηματοδότησε μια ιστορική στιγμή που ξύπνησε αναμνήσεις και ενέπνευσε συγκίνηση σε εκατομμύρια ανθρώπους. Με τον χαρακτηριστικό του τρόπο, ο θρυλικός τραγουδοποιός δήλωσε πως η τιμή αυτή ήταν «μια ευχάριστη έκπληξη», αναρωτώμενος τι θα είχε συμβεί στην καριέρα του αν είχε την ευκαιρία να σπουδάσει κοντά στους μουσικούς του Berklee. Η δήλωσή του έγινε viral, φέρνοντας ξανά στο προσκήνιο τη σεμνότητα και το αστείρευτο πάθος που τον χαρακτηρίζουν εδώ και δεκαετίες.
Το Berklee ανακοίνωσε πως η απόφαση να τιμήσει τον Dylan προήλθε από την «εξαιρετική του επιρροή στη σύγχρονη μουσική» και τη «διαρκή δέσμευσή του στη δημιουργική εξερεύνηση». Ο πρόεδρος του ιδρύματος, Jim Lucchese, τόνισε ότι «ο Bob Dylan έχει αλλάξει τον τρόπο που ο κόσμος ακούει τον εαυτό του», περιγράφοντάς τον ως έναν καλλιτέχνη που δεν σταμάτησε ποτέ να εξελίσσεται και να κυνηγά την αλήθεια μέσα από τον ήχο και τη γλώσσα. Αυτή ακριβώς την πνευματική αναζήτηση, είπε, προσπαθεί να καλλιεργεί το Berklee στους φοιτητές του καθημερινά.
Διαβάστε Επίσης: Battlefield 6: Νέο soundtrack με Limp Bizkit, Bob Dylan και Dr. Dre αλλάζει το gaming για πάντα
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του προγράμματος American Roots Music, Matt Glaser, πρόσθεσε ότι ο Dylan πέρασε μια ολόκληρη ζωή μαθαίνοντας, απορροφώντας και μεταμορφώνοντας κάθε αμερικανική μουσική παράδοση. «Το Berklee διδάσκει όλα όσα αγαπά ο Dylan», είπε χαρακτηριστικά, σημειώνοντας πως η βαθιά του ενασχόληση με τα blues και τις ρίζες της αμερικανικής μουσικής αντικατοπτρίζει μεγάλο μέρος της φιλοσοφίας του ιδρύματος.
Η κοινότητα των μουσικών σχολίασε πως η τιμή αυτή έρχεται σαν φυσική συνέχεια μιας πορείας γεμάτης δημιουργικότητα. Ο Dylan, που κάποτε εγκατέλειψε το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα ύστερα από έναν μόλις εξάμηνο, απέδειξε πως η γνώση δεν περιορίζεται στις αίθουσες. Από τη δεκαετία του ’60 μέχρι σήμερα, οι στίχοι και οι μελωδίες του διαμόρφωσαν γενιές ολόκληρες, παντρεύοντας την ποίηση με την καθημερινότητα και δίνοντας φωνή σε εποχές που ζητούσαν αλλαγή.
Διαβάστε Επίσης: Bob Dylan – Through the Open Window: Ο ήχος μιας εποχής που άλλαξε για πάντα τη μουσική
Παρότι έχει τιμηθεί ξανά στο παρελθόν –όπως με το διδακτορικό του Πανεπιστημίου Princeton το 1970 και του University of St. Andrews το 2004–, η νέα αυτή διάκριση από αμερικανικό ίδρυμα έρχεται έπειτα από περισσότερα από πενήντα χρόνια. Η τελετή εκείνη στο Princeton είχε εμπνεύσει και το τραγούδι “Day of the Locusts”, με τους χαρακτηριστικούς στίχους που περιέγραφαν τα συναισθήματά του τη μέρα που παρέλαβε το δίπλωμά του, ενώ οι τζιτζίκες τραγουδούσαν στο βάθος.
Στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο Chronicles, ο Dylan θυμάται εκείνη τη μέρα με νοσταλγία, λέγοντας πως το δίπλωμα «είχε κάτι από το πνεύμα του σύμπαντος μέσα του». Εκείνη η απλή φράση συμπυκνώνει το πώς αντιμετώπιζε πάντα τη μουσική — όχι σαν μέσο επιτυχίας, αλλά σαν δρόμο προς την αλήθεια.
Διαβάστε Επίσης: Bob Dylan: Το Bootleg Series Vol. 18 αποκαλύπτει 139 τραγούδια από τα πρώτα του χρόνια
Η πρόσφατη αναγνώριση από το Berklee συνοδεύτηκε από ένα αφιέρωμα με τίτλο Watching the River Flow: A Roots Salute to Bob Dylan, στο οποίο συμμετείχαν φοιτητές, καθηγητές και καλεσμένοι καλλιτέχνες. Στη σκηνή ζωντάνεψαν τραγούδια όπως το “Blowin’ in the Wind”, το “The Times They Are A-Changin’” και το “Chimes of Freedom”, με αποκορύφωμα μια ξεχωριστή εκτέλεση του “It’s Alright, Ma (I’m Only Bleeding)” από ομάδα φοιτητών που μοιράστηκαν τους εικοσι στίχους του τραγουδιού.
Αν και ο Dylan δεν παρευρέθηκε στην τελετή, η παρουσία του έγινε αισθητή μέσα από κάθε νότα. Για τους φοιτητές του Berklee, το να τιμήσουν έναν καλλιτέχνη που άλλαξε για πάντα τη μουσική ισοδυναμούσε με μια πράξη σεβασμού απέναντι στην ίδια τη δημιουργία. Και για τον ίδιο, που πάντα κρατά χαμηλούς τόνους, αυτή η αναγνώριση φάνηκε να αποτελεί περισσότερο μια υπενθύμιση παρά μια επιβράβευση: ότι η αληθινή τέχνη δεν έχει ποτέ τέλος, μόνο συνεχή εξέλιξη.
